Güvenli alan kavramına ilk olarak ikinci dalga feminizm hareketiyle beraber ortaya çıkan “consciousness raising groups”ta rastlıyoruz. Bu grupların temel amacı kadınların yerel oluşumlarda bir araya gelip deneyim paylaşımında bulunmalarını sağlamaktı.
Fakat yine de güvenli alan konseptinin tarihin tam bu noktasında ortaya çıktığını iddia etmek yanlış olur. Feminist ve LGBTİ+ hakları hareketleriyle beraber kavramsallaşmaya başlamadan önce dahi gey barlarda, kampüslerde güvenli alanın oluşturulabilmesi için emek veriliyordu.
Güvenli alanların görsel ifadesinde kullanılan sembol yeşil bir çemberin içinde bulunan pembe bir üçgendir.
Yeşil çember kabul görmenin, pembe üçgen ise eşcinsel kimliğin ve özgürleşmesinin sembolü olarak güvenli alanın görsel temsilinde yer buluyor. Pembe üçgen Nazi dönemi Almanya’sında eşcinsel bireylerin “işaretlenmesi” amacıyla kullanılıyordu.
Günümüzde özellikle güvenli kampüs tanımları ve sınırlarıyla ilgili tartışmalara oldukça sık rastlanıyor; bunlardan en temel olanıysa güvenli kampüs kavramının kampüste ifade özgürlüğüne karşı olup olmadığı. Son zamanlarda yapılan anket ve araştırmalardaysa öğrencilerin, güvenli kampüs fikrine giderek daha çok yöneldiğini gözlemleyebiliyoruz. Günümüzde ise güvenli alanların varlığı artık sadece eğitim aldığımız, eğlendiğimiz ya da çalıştığımız mekanlar için değil; bireysel ilişkilenmelerimizden iktidar politikalarına kadar uzanan geniş bir spektrumda tartışılıyor.
Son zamanlarda yapılan anket ve araştırmalardaysa öğrencilerin, güvenli kampüs fikrine giderek daha çok yöneldiğini gözlemleyebiliyoruz. 2018 yılında Boğaziçi Üniversitesi’nde de BÜLGBTİ+ Kulübü tarafından düzenlenen “Kuir Perspektif Serisi 1: Mahremiyet Halkaları” isimli atölyede, güvenli alanın tanımı, oluşumu, korun-masıyla ilgili cevaplar arandı.
Mina Ünal
Artı Dergi 