Az önce ki halinden eser kalmayan yabancı oturuverir yanıma. Ortama hâkim olan ayazı yeni hissetmeye başlar. Yediği ayazla titreyen bedenini elleriyle sarar. Biraz önce yaşananların mimarı o değilmişçesine sükûta bürünür. Uykudan gözleri kapanmaya başlayınca da doğrulur oturduğu yerden. Derin bir iç çekişten sonra yalpalayarak gözden kayboluverir. Ve nihayet baş başa kalırım gecenin kendine has sessizliğiyle. Etrafım, denizi seyretmek, kısacık bir an bile olsa soluklanmak isteyen ziyaretçilerle doludur. Bunlardan bazılarını ilk defa görürüm. Halleri, tavırları alıştıklarımdan farklıdır. Onları istemsiz“••• DAŞ” yazısının devamını oku
Artı Dergi 